ျမန္မာျပည္တြင္ အေျခခံဥပေဒေျပာင္းလဲရန္ လႊတ္ေတာ္ထဲသို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၀င္ေရာက္သြားခ်ိန္သည္ မေလးရွားႏိုင္ငံတြင္ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ဖို႔ လူေတြ လမ္းေပၚကို ထြက္လာၾကသည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ေနေလသည္။
ဘာဆစ္ ဟူသည္ သန္႔ရွင္းမႈ၊ စင္ၾကယ္မႈႏွင့္ လြတ္ေျမာက္မႈကို ၫႊန္းဆိုေနေလသည္။ ျမန္မာျပည္၏ အေနအထားမ်ားႏွင့္ မေလးရွား၏ ဘာဆစ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ၿပီး မိမိဥာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ၾကရန္ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံတိုင္းသည္ ကိုယ္ပိုင္လမ္းစဥ္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရသည္သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ား၏ အေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားကို မ်က္ျခည္မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး မိမိ၏ အေနအထားကို သံုးသပ္ၾကည့္ၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္။
ဘာဆစ္ဟူသည္မွာ မေလးဘာသာျဖင့္ သန္႔ရွင္းျခင္းဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ ဘာဆစ္လႈပ္ရွားမႈ ဟူသည္မွာ မေလးရွားႏိုင္ငံတြင္ သန္႔ရွင္းၿပီး တရားမွ်တေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရန္၊ မဲေပးပံုစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္၊ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား စုေပါင္းကာ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေသာ လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္သည္။
ဘာဆစ္လႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ႔ကို ၂၀၀၆ ႏို၀င္ဘာ ၂၃ ရက္ေန႔တြင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ပါ၀င္ခဲ့သည္။
မေလးရွား ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လက္ေအာက္ရွိ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္သည္ မဲေပးပံုစနစ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ခ်ယ္လွယ္ထားၿပီး လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အစိုးရအႏိုင္ရရွိေနေစရန္ မမွ်တေသာ စနစ္ကို ထြင္ထားေၾကာင္း ဘာဆစ္လွဳပ္ရွားမႈအဖြဲ႕က စြပ္စြဲထားသည္။
၂၀၀၇ ႏို၀င္ဘာ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ဘာဆစ္အဖြဲ႔မွ လူေပါင္း ၁ ေသာင္းမွ ၄ ေသာင္းအထိပါ၀င္ေသာ လူထုသေဘာထားေဖာ္ထုတ္ပြဲကို ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕တြင္ စီစဥ္ခဲ့ၿပီး၊ တက္ေရာက္လာသူမ်ားကို မတရားေသာ 'ဂြင္'ကို ဆန္႔က်င္ျခင္း အထိန္းအမွတ္ အ၀ါေရာင္ကို ၀တ္ဆင္ၾကရန္ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ ဤလႈပ္ရွားမႈသည္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ တစ္စံုတစ္ရာ ရွိခဲ့သည္။
၂၀၀၈ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အမ်ိဳးသားတပ္ဦး (national front) သည္ ပံုမွန္ႏိုင္ေနက် မဲသံုးပံုႏွစ္ပံုကို အႏိုင္မရရွိခဲ့ေတာ့ေပ။ ၁၉၆၉ ခုမွသည္ လႊတ္ေတာ္တြင္ အၿမဲတမ္းသံုးပံုႏွစ္ပံု ႏိုင္ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားတပ္ဦ ကို ဘာဆစ္လႈပ္ရွားမႈက အားနည္းေစခဲ့သည္။
ဧၿပီ ၂၀၁၀ တြင္ ဘာဆစ္ ၂.၀ ကို စတင္သည္။ အခုလွဳပ္ရွားရာတြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ပါ၀င္လာျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသက္သက္ျဖင့္ လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ၂၀၁၁ ဇြန္လတြင္ မေလးရွားႏိုင္ငံေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီဥကၠဌ ဒါတို အမ္ဘီကာ စကရိမ္၀ါဆံ သည္ ဘာဆစ္လႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ႔၏ ဥကၠဌ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ဘာဆစ္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္က မလိုက္ေလ်ာခဲ့သျဖင့္ ဘာဆစ္ ၃.၀ ကို ယခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၈ ရက္ေန႔က က်င္းပခဲ့ေလသည္။ ယခုလွဳပ္ရွားမွဳကို မေလးရွားႏိုင္ငံရွိ အႀကီးဆံုးေသာ အတိုက္အခံပါတီ သံုးခုက ကူညီခဲ့သည္။
ဘာဆစ္လႈပ္ရွားမႈကို ႏိုင္ငံတကာအထိ ေရာက္ေအာင္ ျဖန္႔က်က္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ မေလးရွား၏ ဘာဆစ္လႈပ္ရွားမႈကို ေထာက္ခံသူမ်ား အ၀ါေရာင္၀တ္ဆင္၍ လမ္းေပၚထြက္ခ်ီထက္ကာ သေဘာထားထုတ္ေဖာ္ခဲ့ၾကသည္။
ဘာဆစ္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားမွာ ၁။ မဲဆႏၵရွင္ စာရင္းကို စိစစ္ရွင္းလင္းေပးရန္ ၂။ စာတိုက္ကတစ္ဆင့္ မဲေပးနည္းကို ျပဳျပင္ေပးရန္ ၃။ မဲဆႏၵရွင္မ်ားအတြက္ မွင္အမွတ္အသား အသံုးျပဳရန္ ၄။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဲဆြယ္မွဳကို ၂၁ ရက္အထိ အနည္းဆံုးသတ္မွတ္ေပးရန္ ၅။ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ေပးရန္ ၆။ ျပည္သူပိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို အားျဖည့္ေပးရန္ ၇။ ျခစားမွဳတိုက္ဖ်က္ေပးရန္ ၈။ညစ္ပတ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးကို ဖယ္ရွားေပးရန္တို႔ ျဖစ္သည္။
ဘာဆစ္ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားမွ အခ်က္ ၅ ျဖစ္ေသာ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ အတြက္ လမ္းမမ်ားေပၚထြက္ၿပီး သေဘာထားေဖာ္ထုတ္ ရင္ဆိုင္ေနခ်ိန္တြင္ လူထု၏ အေနအထားကို မီဒီယာမ်ားမွ ထုတ္လႊင့္ျပသႏိုင္ခြင့္ အတြက္ ႐ုန္းကန္ခဲ႔ရသည္။ မေလးရွားႏိုင္ငံ အစိုးရသည္ သတင္းစာမ်ား၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဌာနမ်ားကို ထိန္းခ်ဴပ္ထားသည္။ သတင္းသမားမ်ားမွာ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္မရပဲ ထိန္းခ်ဳပ္ခံေနရသည္။
မေလးရွားႏိုင္ငံ၏ မီဒီယာေလာက သည္ လြတ္လပ္မႈ မရွိေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းမ်ားက ေဖာ္ျပေနသည္။ ယခုလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ပို၍ပင္ တင္းက်ပ္လာသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ မီဒီယာမ်ား လြတ္လပ္ခြင့္ရလာသည္ႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ေနျပန္သည္။
မေလးရွားႏိုင္ငံအစိုးရသည္ မီဒီယာ ကို ထိန္းခ်ဳပ္လာသည္မွာ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခု ဘာဆစ္ ၃.၀ လုပ္ရွားမႈတြင္ ဂ်ာနယ္လစ္မ်ားကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ကင္မရာ သိမ္းယူျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အစိုးရက ဤသည္မွာ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ၾကည့္ပါမည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ၅ ႏွစ္ကာလ ျမန္မာျပည္တြင္ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ မေရွးမေႏွာင္း ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္လည္း အ၀ါႏွင့္ အနီ ရန္ျဖစ္ၾကေသးသည္။ အ၀ါသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေတာ္၀င္သေဘာေဆာင္၍၊ မေလးတြင္ ေျပာင္းလဲမႈ သေဘာကို ေဆာင္သည္ ထင္သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ေ႐ႊတစ္လံုးထပ္တိုးကာ ပိုေတာင္ ေလးနက္သြားသည္ထင္ရသည္။
ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာင္လွန္ေရးကို ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္သားေတြ ၀မ္းနည္း စိတ္ပ်က္အားေလွ်ာ့မႈမ်ား ႀကံဳခဲ့သည္။ အစိုးရအေပၚအားမလိုအားမရ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲၿပီး ျမန္မာျပည္၏ အေျပာင္းအလဲမ်ား စတင္မိတ္ဆက္ခ်ိန္တြင္ ျမန္မာျပည္သားမ်ားမွာ အ့ံအားသင့္စြာျဖင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးခဲ့ရသည္။ အခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားၾကားတြင္ မႀကံဳဖူးေသာ အားတက္မႈမ်ား ရွင္သန္လ်က္ ရွိေနသည္။ အသိကိန္းမ်ား ရွိေနေသးေသာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္မ်ား ထြန္းလင္းလ်က္ရွိသည္။
ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အိမ္နီးနားခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ား၏ အေျခအေနမ်ားကို စူးစမ္းေလ့လာၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။ သီရိလကၤာလို ျမန္မာေတြႏွင့္ မစိမ္းလွေသာ ႏိုင္ငံမ်ိဳးတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသူေတြ ရွိသည္။ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ ထိုင္း၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွားတြင္လည္း ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကို ေျပာေနၾကသည္။ အမွန္မွာ ျမန္မာျပည္၏ အေျပာင္းအလဲမ်ားကို တကမၻာလံုးက စိတ္၀င္စားေနၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ အေျပာင္းအလဲလုပ္စရာမ်ား အမ်ားအျပားက်န္ေနေသးသည္သာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေကာင္းဖက္မွ ၾကည့္ေပးေနရသည္။ အတိတ္က ခါးသီးမႈ ေရဆံုးေရခန္းေရာက္ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။
ျမန္မာျပည္၏ အေျပာင္းအလဲမ်ားထဲမွ စိတ္၀င္စားစရာ အေကာင္းဆံုးမွာ မီဒီယာ လြတ္လပ္လာမႈ ျဖစ္ပါသည္။ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ေသာ ျပည္ပမီဒီယာမ်ား ျပည္ထဲျပန္၀င္ခြင့္ရျခင္း၊ လြတ္လပ္စြာ သတင္းထုတ္ျပန္ခြင့္ ရလာျခင္းမ်ားကို ႀကံဳေတြ႔လာရသည္။
အျခားတစ္ဖက္တြင္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ မေလးရွားႏိုင္ငံတြင္ ဘာဆစ္ ၃.၀ ကို ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ ခ်ီတက္ျပၾကရာ၊ မီဒီယာသမားတို႔ အလူးအလဲ ခံၾကရသည္။
ဘဆစ္ဟူသည္ လြတ္လပ္မႈကိုလည္း ၫြန္းသည္။ သန္႔ရွင္းမႈကိုလည္း ကိုယ္စားျပဳသည္။ လြတ္လပ္မႈ၊ ညီမွ်မႈႏွင့္ သန္႔ရွင္းမႈအတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အျပင္သို႔ထြက္ၾကၿပီး၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကား အတြင္းသို႔ ၀င္ၾကေလသည္။ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္သာ ကြာျခားၿပီး ယံုၾကည္ခ်က္မွာ အတူတူသာ ျဖစ္သည္။
ေမာင္စိုင္းစား
Written by ေမာင္စုိင္းစား
Rangoon Time
